خاک مشهد نسخه ایرانی کرب و بلاست
حضرت معصومه ، زینب را معادل می شود

هرچه قابل تر در این مجموعه ناقابل تر است
هرچه ناقابل در این مجموعه قابل می شود

همه دختران پاک و معصوم وبلاگ نویس کوثر بلاگی را به نگاه مهربان حضرت معصومه سلام الله علیها می سپارم .
سپاس

دختر باران و گل ماهتاب

اول ماه است به جانها بتاب

روح کرامت چو به ایوان دمید

جلوه زهرا بخدا شد پدید

میلاد سراسر نورش برهمگان مبارکباد

میلادبانوی کرامت برشماتهنیت باد.

سلام.میلاد حضرت معصومه سلام الله علیه مبارک باد

ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪﺕ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺭﻭﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺭﻭﺯ ﺁﻣﺪﻧﺖ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺍﺳﺖ
ﺷﺎﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻮ ﺍﻫﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﻟﯽ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺟﻮﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﻣﯿﻼﺩ ﺗﻮﺳﺖ ﯾﺎ ﺷﺐ ﻣﯿﻼﺩ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﺮﯾﻢ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺮﯾﻤﻪﺍﯼ
ﺍﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﺣﺎﺻﻠﺶ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﻧﺸﺪ ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭﯾﺎﭼﻪﯼ ﻧﻤﮏ ﺳﻨﺪﺵ؛ ﺑﯿﻦ ﺍﻫﻞﺑﯿﺖ
ﺁﺭﯼ ﻃﻌﺎﻡ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﻤﮏﺗﺮ ﺍﺳﺖ
ﭘﺲ ﻗﻠﺐ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﯾﺮ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﺗﻮ ﻣﯽﺗﭙﺪ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﻩ ﺧﻀﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﻨﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺸﺐ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺿﺮﯾﺢ
ﺑﻪ ﻧﯿﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻫﺸﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﺩﻝ ﺑﯿﻘﺮﺍﺭ ﻣﻦ
ﺁﻫﻮﺳﺖ ﺗﻮﯼ ﻣﺸﻬﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻢ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺍﺳﺖ
ﺟﻤﻊ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻝ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺗﻮ
ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺻﺤﻦ ﺁﯾﻨﻪ ﺟﻤﻊ ﻣﮑﺴﺮ ﺍﺳﺖ
“ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﯼﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﻠﻖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
ﺩﺷﻤﻦ ﺷﻮﻧﺪ ” ﻫﺪﯾﻪﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ
ﺟﺎﯼ ﺑﻘﯿﻊ ﻭ ﺁﻥﻫﻤﻪ ﻗﺒﺮﯼ ﮐﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺍﺳﺖ
ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﻨﮓ ﻣﺮﻣﺮ ﺍﺳﺖ
ﺍﻭ ﻫﻢ ﺷﺒﯽ ﺷﺒﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺭﺍ ندیده است
معصومه هم رقیه موسی بن جعفر است

گر خوشحال است هر کس که پسر دارد ولی
غالباً لطف خدا مشمول دختر دار ها است

رسول اڪرم(ص):

خَيْرُ اَوْلادِكُمْ اَلْبَناتُ.

بهترين فرزندان شما دخــــــتران هستند.

{بحار، ج 104، ص 91}

مرغ دل من که میل گندم دارد
پرواز میان مشهد و قم دارد

مائیم کبوتران بین الحرمین
یک کشور از این دو جا تنعّم دارد
.

صبحم به نام ملیکه قم
از دور سلام….

میلاد حضرت معصومه (س) و روز دختر مبارک باد

با عرض سلام
ما هم میلاد خجسته حضرت فاطمه معصومه(س) را به همه خواهران طلبه به خصوص وبلاگ نویسان کوثر بلاگ، همچنین همکاران دفتر فناوری اطلاعات تبریک می گوئیم.
ان شا الله همه ما مورد شفاعت خانم قرار گیریم

.روز میلاد بانوی سپیده مبارک باد
خاطرات کودکی…
.
.
تقدیم به بی بی فاطمه معصومه(س)
وتمام پدران شهرم به خصوص آنها
که امروز در بینمان نیستند:

اِمشَب برایِ مَطلَعِ شعرِ پُر ازآهـَم
ماتَم گرفتَم آهـ! “بیت النور” میخواهـَم!

شُڪرِخُدا شَهـرَم خیابانِ ارَم دارَد
مَن خوب میدانم ڪہ زهـراهـَم حَرَم دارَد

پَرمیڪِشَم دَر خاطراتِ ڪودَڪے هـایَم
انگار دَستَم را گرفتہ باز بابایَم

پَس پابہ پایَش میرَوَم تا جانِ آیینهـ
سے سالِ قَبل از این و دَر ایوانِ آیینهـ

بَہ بَہ چہ دورانِ خوشے بَہ بَہ چہ دورانی
سوهـان برایَم میخَرَد بابا چہ سوهـانی

از دَستِ بابا میڪِشَم این دستِ ڪوچَڪ را
هـے میدَوَم سَرتاسَرِ صَحنِ اَتابَڪ را

ناگاہ میبینَم ڪہ بابا رَفتہ از پیشَم
حالا خودَم بابا شُدَم با ڪودَڪِ خویشَم!
????????????

بعدَش بہ خود مے آیَم و خود را ڪہ میجویَم
میگریَم و زیرِلَبَم آهـستہ میگویَم:

آرے بَدَم امّا دِلَم دیگَر چہ غَم دارَد؟
شُڪرِخُدا ، شُڪرِخُدا شَهـرَم حَرَم دارَد

اینبار اَگَر رَفتے حَرَم شَب بود دقَّت ڪُن
غیراَز ڪَبوتَر صَحنِ او خُفّاش هـَم دارَد!

پَس مَن چِرا دَر نااُمیدے غوطہ وَر باشَم
وقتے ڪہ بانو این هـَمہ لُطف وڪَرَم دارَد

هـَرجایِ این دُنیا ڪہ باشَم غیرِ شَهـرِ خود
حِس میڪُنَم دُنیایِ مَن یڪ چیز ڪَم دارَد

هـَرچَند شَهـرِ مَن پُراَز غَمهـایِ پنهـان است
هـَرچَند شَهـرِ مَن هـَوایَش سَخت دَم دارَد

اَمّا بہ دُنیایے نَخواهـَم داد این دَم را
یڪ تارِمویِ ڪاج هـایِ سَبزِ شَهـرَم را

اینجا شَمیمَش اختیارِ دلبَرے دارَد
اینجا مُحَرَّم هـَم صَفایِ دیگَرے دارَد

((بَر سَنگفَرشِ صَحنِ او بال ِمَلَڪ خوردهـ
اَز سُفرہ ے او آب هـَم اینجا نَمَڪ خوردهـ))

هـَربار اینجا پیشِ او بے اختیارِ خود
میگریَم و میگویَم از رَسمِ دیارِ خود

عُمْریست رویِ حُرمَتِ سادات پابَندیم
مارویِ مهـمان آب را هـَرگِز نمیبَندیم

ما رَسمِمان این بودہ مِهـمان را نَرَنجانیم
اَز بام هـا گُل بَر سَرِ مِهـمان بیَفشانیم

خواهـَر فَراوان دوست مے دارَد بَرادَر را
اصلاً نمے خواهـَم بِخوانَم روضہ ے “سَر” را
????????????
اَشڪَم چِڪید و عاشقانہ روسپیدَم ڪَرد
بانو نگاهـے ڪَرد و انسانے جَدیدَم ڪَرد

این روسپیدے یادِ مَن آوَرد بابا را
میشُست دَر حوضِ حَرَم او صورتِ مارا

حالا مَن و فَرزَندَم و یڪ عشقِ دیرینهـ
حالا مَن و فَرزَندَم و ایوانِ آیینهـ

از دَستِ گَرمَم میڪِشَد یڪ دَستِ ڪوچَڪ را
هـے میدَوَد سَرتاسَرِ صَحنِ اَتابَڪ را …!
.
.
شاعر :
محسن_کاویانی.